teks drama bahasa jawa tentang lalu lintas

CRITOE DIMULAIIng sawijining dina ana ing desa citek ing omahe srintil,parjan pengen ngapeli pacare yaikutuminah.Parjan:Assalammu’alaikum (tok tok tok)Srintil:Wa’alaikumsalam le,yo sek tak bukakno lawange.Parjan:Minahe wonten nopo Mak?Srintil:Yo le..onok .. Sek tak celukno ndisek. (Nahminah)Tuminah:Nggeh mak sekedap (tuminah teko karo riyip-riiyip)Srintil:Ladalah awakmu lo prawan tangine kok awan tenan,gak isin enek pacare.Tuminah:hahaha... Karipan mak mantun ningali wayang wonten balaidesa.Srintil:Yawis kono lang adus disek nduk. Yowis entenono disek le.Parjan:Nggeh mak,niki damel nyantai mawon.Sawise tumniah adus lan macak,minah lan parjan budal dolan.Parjan:Dulan nang ndi sayang.(disambi nyetir sepeda)Tuminah:Sak karep mas,sing penting ambek smpean mas .Sawise nyampek panggnan pacaran.Moro-moro ana bu.ustadza teko.B.Ustadza: He..ladalah ,cah loro iki kok pacaran nang kene toh.Parjan:Lah panggenane sae damel jagongan eh bu.B.Ustadza:Iseh enom kok angel tuturane. Wasnekuwi onok rambu larangan pacaran.(Karo nunjukrambu larangan parkir)Tuminah:Loh,Sanes larangan pacaran,tapi larangan parkir bu.B.Ustadza:Dituturi malah nglawehi,Iku ngunu rambu larangan pacran le..!!Ketepakan pak polisi liwat,parjan nyeluk pak polisi njaluk tulung njelasno nang b.ustadza.Parjan:Pak pak, pak polisi nyuwun tulung panjengan jelasno ten b.ustadza soal rambu niki.P.Polisi:Onok opo mas?Opo sing kudu tak tulung?Tuminah:Niki loh pak,B.Ustadza nyeneni kulo kale pacar kulo.P.Polisi:Lah kenek opo mbak?Tuminah:Kulo diarani nglangar rambu niku pak. (nunjuk rambu)B.Ustadza:Kandani kok pak,bocah bocah iki nglanggar rambu larangan pacaran.Lawung jelasjelas wonten huruf “P” dicoret.P.Polisi:Loh sanes bu,niku rambu larangan parkir.Sanes larangan pacaran.Tinimbang rameten mrikimending mas lan mbak e pindah mawon ten panggenan liya.Parjan lan Tuminah akhire pindah nang panggon liya karo rasa nesue.Parjan:Piye sayang,oleh panggon sing tuepak iki gae pacaran,luwih apik tinimbang sing maeng.Tuminah:Iyo sayang,tuepak iki,sueger tenan panggone. Puleh ngantuk aku sayang.Parjan:Ya kene turu ndek pundak ku sayang.B.Ustadza:Loh ya,, ketemu bocah loro iki maneh.!!Tuminah:Hehehe.. nggeh bu,wonten nopo maleh?B.Ustadza:Dituturi wong tuo gak kene ancen sampean iku.!! Ikuloh onok rambu larangan sir-sir’an. (nunjuk rambu sing ono tulisan “S”dicoret)Parjan:Loh bu..niku sanes .niku rambu dilarang berhenti.Niku wonten pak polisi maleh.Angsal tangglet.P.Polisi:Wonten nopo ?loh iki lak wong sing rame rame maeng. Wonten masalah nopo maleh?.Parjan:Niki loh pak,B.Ustadza nyeneni kulo maleh amergi rambu “S” dicoret.B.Ustdza:Yo ngoteniku pak,gak ngerti rambu,wis eruh ono rambu dilarang sir-sir’an tapimalah iseh sir-sir’an.P.Polisi:Niku rambu larangan berhenti bu,sanes larangan sir-sir’an. Mending mas mbak pindah maleh ten pangggenan liya.ben mboten rame maleh.Parjan Tuminah pindah nang panggong liya . Lan akhire ketemu B.Ustadz maleh sing wayah kuwi kale ibuke tuminah sing nepaki badhe sedahan.Srintil:Loh nduk? Kok nang kene? Jare dolen kokmalah nang panggon sepi-sepian?Tuminah:Lah niku wau wonten pangggenan umum malah diseneni kale B.Ustadza buk. Gara-gara manggon wonten nisor rambu larangan parkir lan larangan berhentii.B.Ustadza:loh ancen kulo mboten semerep lek kuwi rambu larangan parkir kale larangan berhenti.Parjan:Mangkane toh bu,lek mboten semerep aslie pun muring-muring riyen.B.Ustadza:Iyo mas,ancen aku sing salah kok,sepurane mas.Tuminah:Nggeh bu mboten nopo-nopo . Manungso mboten saged lepas kalean lepat.Srintil: Yowis nduk aku karo B.Ustadza kape sedahan disek. Sampean lang muleh kono. Mending nang omah ae lek paacraan tinimbangane nang njobo.Tuminah lan Parjan: Nggeh buk,tak mantuk, panjengan atos-atos wonten dalan nggeh. Assalamu’alaikum.Srintil:Iyo nak. Wa’alaikumsalam.Akhire parjan lan tuminah mbalik muleh lan nerusne sir-sir’ane nang omahe tuminah.